Ik trok de lade van mijn kledingkast open en zocht mijn sportkleding. Ik ging weer even een lekker stukje hardlopen om alles te vergeten. Het liefst deed ik dit in het bos, de frisse lucht om me heen deed me goed.
De eerste paar minuten dat ik begon met hardlopen waren altijd zwaar. De spieren in mijn kuiten trokken samen en mijn hart begon steeds harder te kloppen. Ik begon harder te lopen en de pijn verdween.
In mijn ooghoek merkte ik op dat een voorbijganger mij wou gaan passeren. 'Hee, stop eens.' Zegt de man en hij vertraagt zijn pas. Ik stop ook en hij komt tegenover mij staan.
'Je loopt hier niet vaker, ofwel?' Vraagt de nog onbekende man aan me. 'Euh, jawel hoor ik loop hier dagelijks.' Zeg ik met een flauw lachje. 'Ik heb je hier nog nooit gezien, aangenaam ik ben Chris, hoe heet jij als ik vragen mag?' 'Ik ben Noa.' Zeg ik en ik kijk om me heen naar hoe donker het al word.
'Ja het word al donker ik loop zo ook weer door, hier heb je mijn nummer. Kunnen we een keer samen lopen, lijkt me leuk!' Zegt hij en hij geeft me een knuffel. 'Oh ja is goed, ik bel je nog wel.' Zeg ik nog een beetje verward van de knuffel die ik zojuist heb gekregen van een zowat onbekende man.
Ik loop weer richting huis en ondertussen denk ik na over wat ik zojuist mee heb gemaakt. Is het wel zo slim om hem op te bellen en te vragen of hij zin heeft om hard te lopen? Ach ik zie wel, eerst maar even een lekker warm bad.
Nadat ik uit het bad kom loop ik op mijn tenen richting de slaapkamer. Ik mag niemand wakker maken want het is al laat. Ik geef Zana en Silvan nog even een nachtkus en spring daarna zelf ook in mijn bed.
